در صورت عدم دقت در قرارداد جمعی، آیا پرداخت متعارف پایان کار به دلیل VRP است؟
دو کارمند، که وظایف نمایندگی فروش را انجام می دادند، به دلایل اقتصادی به عنوان بخشی از طرح حفاظت از شغل (PSE) اخراج شدند. آنها دادگاه صنعتی را تصرف کرده بودند تا صحت اخراج خود را به چالش بکشند و مبالغ مختلفی را به ویژه به عنوان دستمزد اضافی قراردادی دریافت کنند.
مزد اخراج متعارف اضافی مورد ادعا همان بود که در قرارداد جمعی برای تبلیغات و موارد مشابه پیش بینی شده بود. علیرغم وضعیت آنها به عنوان نمایندگان فروش، کارکنان احساس می کردند که از مفاد این قرارداد جمعی، قابل اجرا در شرکتی که در آن کار می کردند، سود می برند.
اما اولین قضات تخمین زده بودند:
از یک طرف که قرارداد جمعی VRP برای قراردادهای کاری منعقد شده بین کارفرمایان و نمایندگان فروش الزام آور است، به استثنای مفاد قراردادی مطلوب تر که صریحاً در مورد نمایندگان فروش اعمال می شود. از سوی دیگر، قرارداد جمعی برای تبلیغات، کاربرد آن را برای نمایندگانی که دارای وضعیت نمایندگی فروش هستند، پیش بینی نمی کند.
در نتیجه، قضات در نظر گرفته بودند که این قرارداد جمعی VRP است که در رابطه استخدامی اعمال می شود.
آنها کارمندان را اخراج کرده بودند ...
