بحران سلامت با تسریع فرآیندهای تحول در فعالیت و دستگاه تولید که برای برخی از افراد سالها کار کرده بود ، نقش آشکاری ایفا کرده است. بخشهایی از فعالیت که نیازهای اساسی را برآورده می کنند و اغلب قابل جابجایی نیستند ، قرار است به طور چشمگیری تکامل یابند. در این زمینه ، مسئله سازگاری مهارت ها جایگاه های بیشتری در سلسله مراتب اولویت ها پیدا کرده است.
برخی فعالیت ها ، با کاهش ، نیازهای کار آنها به طور قابل توجهی کاهش می یابد ، در حالی که برخی دیگر ، در حال توسعه یا هنوز ساختار یافته ، بیشتر در جستجوی پرسنل واجد شرایط هستند ، بنابراین آموزش دیده اند. با این وجود ، از سنجش مقیاس تأثیر بحران بر ساختار اقتصادی در کوتاه مدت و بلند مدت ، مقامات دولتی ، شعب و شرکت های حرفه ای ، شکافی را در ابزارهای آموزشی موجود برای حمایت از این حرکت پس زمینه مشاهده کردند. امروزه سیستم های بسیاری وجود دارد ، به ویژه سیستم های اخیر مانند آموزش مجدد یا ارتقا از طریق برنامه های مطالعه کار (Pro-A). اما تعداد کمی از آنها امکان تحرک حرفه ای بین بخشی را دارند.
