Գտեք ներքին խաղաղություն «Լռության» միջոցով

Գնալով անհանգիստ աշխարհում Էքհարթ Տոլլեն իր «Հանգիստ» գրքում հրավիրում է մեզ բացահայտել գոյության մեկ այլ հարթություն՝ ներքին խաղաղություն: Նա մեզ բացատրում է, որ այս հանգստությունը ոչ թե արտաքին որոնում է, այլ ինքներս մեզ ներկայության վիճակ:

Ըստ Տոլլեի՝ մեր ինքնությունը ոչ միայն հիմնված է մեր մտքի կամ էգոյի վրա, այլ նաև մեր էության ավելի խորը հարթության վրա: Նա այս հարթությունն անվանում է «ես» մեծատառով «S»՝ այն տարբերելու այն պատկերից, որը մենք ունենք մեր մասին: Նրա համար այս «Ես»-ին միանալով է, որ մենք կարող ենք հասնել հանգստության վիճակի և ներքին խաղաղություն.

Այս կապի առաջին քայլը ներկա պահի մասին իրազեկվելն է, յուրաքանչյուր պահը լիարժեք ապրելն է՝ առանց մտքերով կամ զգացմունքներով ճնշվելու: Այս ներկայությունը տվյալ պահին Տոլլեն այն տեսնում է որպես մտքերի անդադար հոսքը կասեցնելու միջոց, որը մեզ հեռացնում է մեր էությունից:

Այն մեզ խրախուսում է ուշադրություն դարձնել մեր մտքերին և հույզերին՝ չդատելով դրանք կամ թույլ չտալով, որ դրանք կառավարեն մեզ: Դիտարկելով դրանք՝ մենք կարող ենք հասկանալ, որ նրանք մենք չենք, այլ մեր մտքի արտադրանքը։ Դիտարկման այս տարածքը ստեղծելով է, որ մենք կարող ենք սկսել բաց թողնել մեր էգոյի հետ նույնականացումը:

Ազատություն էգոյի նույնականացումից

«Հանգիստ» ֆիլմում Էքհարթ Տոլլեն առաջարկում է մեզ գործիքներ՝ կոտրելու մեր նույնականացումը մեր էգոյի հետ և նորից կապվելու մեր իրական էությանը: Նրա համար էգոն ոչ այլ ինչ է, քան մտավոր կոնստրուկցիա, որը մեզ հեռացնում է ներքին խաղաղությունից:

Նա բացատրում է, որ մեր էգոն սնվում է բացասական մտքերով և հույզերով, ինչպիսիք են վախը, անհանգստությունը, զայրույթը, խանդը կամ վրդովմունքը: Այս զգացմունքները հաճախ կապված են մեր անցյալի կամ ապագայի հետ, և նրանք խանգարում են մեզ լիարժեք ապրել ներկա պահին: Նույնանալով մեր էգոյի հետ՝ մենք թույլ ենք տալիս մեզ ճնշել այդ բացասական մտքերն ու զգացմունքները, և մենք կորցնում ենք կապը մեր իրական էության հետ:

Ըստ Տոլլեի՝ էգոյից ազատվելու բանալիներից մեկը մեդիտացիայի պրակտիկան է: Այս պրակտիկան թույլ է տալիս մեզ ստեղծել լռության տարածություն մեր մտքում, մի տարածք, որտեղ մենք կարող ենք դիտարկել մեր մտքերն ու զգացմունքները՝ առանց դրանց հետ նույնանալու: Պարբերաբար զբաղվելով՝ մենք կարող ենք սկսել անջատվել մեր էգոյից և կապվել մեր իրական էության հետ:

Բայց Տոլլեն հիշեցնում է մեզ, որ մեդիտացիան ինքնանպատակ չէ, այլ անդորրության հասնելու միջոց: Նպատակը մեր բոլոր մտքերը վերացնելը չէ, այլ էգոյի հետ նույնականացման թակարդում այլեւս չհայտնվելը:

Մեր իրական էության գիտակցում

Անջատվելով էգոյից՝ Էքհարթ Տոլլեն մեզ ուղղորդում է դեպի մեր իրական էության գիտակցումը: Ըստ նրա՝ մեր իսկական էությունը մեր ներսում է՝ միշտ ներկա, բայց հաճախ մթագնված մեր էգոյի հետ նույնացումով: Այս էությունը լռության և խորը խաղաղության վիճակ է, որը դուրս է ցանկացած մտքից կամ զգացումից:

Տոլլեն մեզ հրավիրում է դիտարկել մեր մտքերն ու հույզերը՝ առանց դատաստանի կամ դիմադրության, ինչպես լուռ վկան: Մի քայլ հետ կատարելով մեր մտքից՝ մենք հասկանում ենք, որ մենք մեր մտքերը կամ զգացմունքները չեն, այլ գիտակցությունը, որը դիտում է դրանք: Դա ազատագրող գիտակցություն է, որը դուռ է բացում դեպի հանգստություն և ներքին խաղաղություն:

Բացի այդ, Տոլլեն ենթադրում է, որ լռությունը պարզապես ներքին վիճակ չէ, այլ աշխարհում լինելու ձև: Ազատվելով էգոյից՝ մենք դառնում ենք ավելի ներկա և ավելի ուշադիր ներկա պահի նկատմամբ: Մենք ավելի գիտակցում ենք յուրաքանչյուր պահի գեղեցկությունն ու կատարելությունը, և սկսում ենք ապրել կյանքի ընթացքի հետ ներդաշնակ:

Մի խոսքով, Էքհարթ Տոլլեի «Հանգիստ»-ը հրավեր է՝ բացահայտելու մեր իրական էությունը և ազատվելու էգոյի ճիրաններից: Այն արժեքավոր ուղեցույց է յուրաքանչյուրի համար, ով ցանկանում է գտնել ներքին խաղաղություն և լիարժեք ապրել ներկա պահին:

 Այստեղ առաջարկված Էքհարթ Տոլլեի «Հանգիստ» առաջին գլուխների տեսահոլովակը չի փոխարինում գրքի ամբողջական ընթերցանությանը, այն լրացնում է այն և բերում նոր հեռանկար։ Ժամանակ հատկացրե՛ք այն լսելու համար, դա ձեզ սպասում է իմաստության իսկական գանձ։