ਜਦੋਂ ਇਹ ਲਿਖਣ ਦੀ ਗੱਲ ਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਤੁਸੀਂ ਨਿਸ਼ਚਤ ਤੌਰ ਤੇ ਕਾਫ਼ੀ ਫੈਲੀ ਚਿੰਤਾ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕਰਦੇ ਹੋ. ਪਰ ਅੱਜ ਤੁਸੀਂ ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਪਰ ਲਿਖ ਸਕਦੇ ਹੋ. ਇਸਦੇ ਉਲਟ, ਲਿਖਤ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੈ. ਹਾਲਾਂਕਿ, ਉਹ ਲਿਖਣਾ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਅਸਾਨ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ. ਅਸਪਸ਼ਟਤਾ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਸਮਝੇ ਜਾਣ ਅਤੇ ਸਹੀ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਚੋਣ ਕਰਨ ਦਾ ਤਜਰਬਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ.
ਬੋਲਣ ਦੇ ਉਲਟ, ਜੋ ਸਾਡੇ ਲਈ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਸਹਿਜ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਲਿਖਣਾ ਜਨਮ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਲਿਖਣਾ ਅਜੇ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਤੁਸੀਂ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਖਾਲੀ ਪੇਜ ਨਾਲ ਇਕੱਲੇ ਹੁੰਦੇ ਹੋ, ਸਿਰਫ ਉਹੀ ਨਤੀਜਾ ਪਤਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ. ਲਿਖਣਾ ਤਾਂ ਡਰਾਉਣਾ ਹੈ; ਲਿਖਣ ਦੇ ਹੁਨਰਾਂ ਦੀ ਘਾਟ ਕਾਰਨ ਇੱਕ ਡਰ. ਲਿਖਣ ਵੇਲੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਨਿਸ਼ਾਨਾਂ 'ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰਦਿਆਂ, ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਸੁਰਾਗ ਛੱਡਣ ਤੋਂ ਡਰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ ਇੱਕ ਖ਼ਤਰਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ.
ਲਿਖਣਾ ਦੂਜਿਆਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਨੰਗਾ ਹੋਣਾ ਹੈ
ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਲਿਖਤ ਰਾਹੀਂ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਦਿਆਂ, « ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬੇਨਕਾਬ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਅਸੀਂ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਦਾ ਅਪੂਰਨ ਚਿੱਤਰ ਦੇਣ ਦਾ ਜੋਖਮ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ […] ". ਇੰਨੇ ਸਾਰੇ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਉੱਠਦੇ ਹਨ ਕਿ ਅਸੀਂ ਅਕਸਰ ਉੱਤਰ ਦੇਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਾਂ: ਕੀ ਮੈਂ ਸਹੀ ਲਿਖ ਰਿਹਾ ਹਾਂ? ਕੀ ਮੈਂ ਸਚਮੁੱਚ ਉਹੀ ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਜੋ ਮੈਂ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ? ਕੀ ਮੇਰੇ ਪਾਠਕ ਸਮਝ ਜਾਣਗੇ ਕਿ ਮੈਂ ਕੀ ਲਿਖਿਆ ਹੈ?
ਸਾਡੇ ਪ੍ਰਾਪਤਕਰਤਾ ਨੂੰ ਸਾਡੀ ਲਿਖਤ ਕਿਵੇਂ ਸਮਝੇਗੀ ਇਸ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਮੌਜੂਦਾ ਅਤੇ ਨਿਰੰਤਰ ਡਰ. ਕੀ ਉਹ ਸਾਡਾ ਸੰਦੇਸ਼ ਸਪਸ਼ਟ ਤੌਰ ਤੇ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰੇਗਾ? ਉਹ ਉਸ ਦਾ ਨਿਰਣਾ ਕਿਵੇਂ ਕਰੇਗਾ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਲੋੜੀਂਦਾ ਧਿਆਨ ਦੇਵੇਗਾ?
ਆਪਣੇ ਲਿਖਣ ਦਾ ਤਰੀਕਾ ਆਪਣੇ ਬਾਰੇ ਥੋੜਾ ਹੋਰ ਸਿੱਖਣ ਦਾ ਇਕ ਤਰੀਕਾ ਹੈ. ਅਤੇ ਇਹੀ ਉਹ ਲੋਕ ਹਨ ਜੋ ਲਿਖਣ ਦੇ ਅਨੁਭਵ ਨੂੰ ਮੰਨਦੇ ਹਨ. ਸਾਡੇ ਉਤਪਾਦਨ 'ਤੇ ਦੂਜਿਆਂ ਦਾ ਦ੍ਰਿਸ਼. ਅਸਲ ਵਿਚ, ਇਹ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਗੱਲ ਹੈ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਇਸ ਵਿਆਪਕ ਖਦਸ਼ੇ ਦੇ ਕਾਰਨ ਦੂਜਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਨਿਰਣਾ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਜਾਂ ਆਲੋਚਨਾ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ. ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਕਿੰਨੇ ਰੁਕਾਵਟਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਣ ਲਈ “ਖਾਲੀ ਪੇਜ” ਸਿੰਡਰੋਮ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਵਿਚਾਰਾਂ ਜਾਂ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਨੂੰ ਲੱਭਣ ਤੋਂ ਰੋਕਦੇ ਹਨ? ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਰੁਕਾਵਟ ਮੁੱਖ ਤੌਰ ਤੇ ਡਰ ਲਈ ਉਬਾਲਦੀ ਹੈ, "ਬੁਰੀ ਤਰਾਂ ਲਿਖਣ ਦਾ ਡਰ"; ਅਚਾਨਕ, ਅਣਜਾਣੇ ਵਿਚ ਪਾਠਕਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਕਮੀਆਂ ਦਿਖਾਉਣ ਦਾ ਇਹ ਡਰ.
ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਉਹ ਹਨ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਕੂਲ ਕੈਰੀਅਰ ਦੁਆਰਾ ਚਿੰਨ੍ਹਿਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ. ਐਲੀਮੈਂਟਰੀ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਹਾਈ ਸਕੂਲ ਤੱਕ, ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਲੇਖਾਂ, ਰਚਨਾਵਾਂ, ਲੇਖਾਂ, ਲੇਖਾਂ, ਪਾਠ ਵਿਆਖਿਆਵਾਂ, ਆਦਿ ਵਿੱਚ ਭਾਗ ਲਿਆ. ਲਿਖਣਾ ਸਾਡੀ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਰਿਹਾ ਹੈ; ਸਾਡੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪੜ੍ਹੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਠੀਕ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਕਈਂਂ ਹੱਸਦੇ ਹਨ.
ਬੀਤੇ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲਿਖਣ ਲਈ ਭੁੱਲ ਜਾਓ
ਬਾਲਗ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ, ਅਸੀਂ ਅਕਸਰ ਪੜ੍ਹਨ ਦੇ ਇਸ ਡਰ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ. ਹਾਲਾਂਕਿ ਸਾਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨਾ ਬਣਾਉਣਾ ਸੰਭਾਵਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਹੈ, ਪਰ ਸ਼ਾਇਦ ਸਾਨੂੰ ਸਹੀ ਕਰਨਾ, ਟਿੱਪਣੀ ਕਰਨਾ, ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਕਰਨਾ, ਮਖੌਲ ਕਰਨਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋਇਆ ਹੈ. ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਆਪਣੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਪੜ੍ਹਾਂਗਾ ਤਾਂ ਲੋਕ ਮੇਰੇ ਬਾਰੇ ਕੀ ਕਹਿਣਗੇ? ਮੈਂ ਪਾਠਕਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹੜਾ ਚਿੱਤਰ ਦੇਵਾਂਗਾ? ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ, ਜੇ ਪਾਠਕ ਮੇਰਾ ਬੌਸ ਹੈ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬੇਨਕਾਬ ਕਰਨ ਅਤੇ ਇਹ ਦੱਸਣ ਤੋਂ ਬਚਣ ਲਈ ਕਿ ਮੈਂ ਕੌਣ ਹਾਂ ਬਿਹਤਰ ਕਰਾਂਗਾ. ਕਿਸੇ ਕੰਪਨੀ ਵਿਚ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਲਿਖਣਾ ਅਜੇ ਵੀ ਡਰਾਉਣਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ.
ਇਸ ਤੱਥ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਕਿ ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿਚ ਲਿਖਣਾ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਡਰਾਉਣਾ ਹੈ, ਇਸ ਦੇ ਹੱਲ ਹਨ. ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਾਏ ਜਾਣ 'ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਲਿਖਣਾ ਬੰਦ ਕਰਨਾ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ. ਹਾਂ, ਇਹ ਬਿਲਕੁਲ ਉਲਟ ਹੈ, ਪਰ ਸੱਚ ਹੈ. ਕਾਰੋਬਾਰ ਵਿਚ ਲਿਖਣ ਦਾ ਸਾਹਿਤਕ ਲਿਖਤ ਨਾਲ ਕੋਈ ਲੈਣਾ ਦੇਣਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ. ਤੁਹਾਨੂੰ ਪ੍ਰਤਿਭਾਵਾਨ ਹੋਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਨਹੀਂ ਹੈ. ਪਹਿਲਾਂ, ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਲਿਖਣ, methodsੰਗਾਂ ਅਤੇ ਕੁਝ ਕੁਸ਼ਲਤਾਵਾਂ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਅਭਿਆਸ ਦੀਆਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ ਅਤੇ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਝੋ. ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਿਰਫ ਇਸ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਵਿਚੋਂ ਲੰਘਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ ਅਤੇ ਲਿਖਤ ਤੁਹਾਨੂੰ ਡਰਾਉਣੀ ਨਹੀਂ ਦੇਵੇਗੀ.
