W prawie pracy, naznaczonym rosnącym znaczeniem standardu umownego i mnożeniem się podlegających odstępstwu lub uzupełniających przepisów prawnych, zasady, „które mają charakter porządku publicznego”, jawią się jako ostatnie ograniczenie swobody negocjacyjnej partnerów społecznych ( C. trav., Art. L. 2251-1). Te, które wymagają od pracodawcy „zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony zdrowia fizycznego i psychicznego pracowników” (Labor C., art. L. 4121-1 f.), Przyczyniając się do skuteczności tych ostatnich podstawowe prawo do zdrowia (preambuła do Konstytucji z 1946 r., ust. 11; Karta Praw Podstawowych UE, art. 31, ust. 1), z pewnością są jej częścią. Żaden układ zbiorowy, nawet negocjowany z przedstawicielami pracowników, nie może zatem zwolnić pracodawcy z wdrożenia określonych środków zapobiegających ryzyku.
W tym przypadku w dniu 4 czerwca 2000 r. Została zawarta nowelizacja umowy ramowej z 16 maja 2016 r. Dotyczącej organizacji i skrócenia czasu pracy w sektorze transportu medycznego. Organizacja związkowa, która brała udział w negocjacjach bez podpisanie tej poprawki wpłynęło do tribunal de grande instance z wnioskiem o unieważnienie niektórych jej postanowień, w szczególności tych dotyczących ...
