In een arbeidswet die wordt gekenmerkt door het toenemend belang van de contractuele norm en de toename van afwijkende of aanvullende wettelijke bepalingen, verschijnen de regels "die van openbare orde zijn" als de laatste grenzen aan de onderhandelingsvrijheid van de sociale partners ( C. trav., Art. L. 2251-1). Degene die van de werkgever eisen dat hij “de veiligheid verzekert en de fysieke en mentale gezondheid van de werknemers beschermt” (Labour C., art. L. 4121-1 f.), Door bij te dragen aan de effectiviteit van laatstgenoemde het grondrecht op gezondheid (Preambule van de Grondwet van 1946, paragraaf 11; Handvest van de grondrechten van de EU, art. 31, § 1), maken er zeker deel van uit. Geen enkele collectieve overeenkomst, zelfs niet onderhandeld met werknemersvertegenwoordigers, kan de werkgever dus vrijstellen van het implementeren van bepaalde risicopreventie-maatregelen.
In dit geval werd op 4 juni 2000 een wijziging van een raamovereenkomst van 16 mei 2016 met betrekking tot de organisatie en verkorting van de arbeidstijd in de medische transportsector gesloten. Een vakbondsorganisatie die deelnam aan de onderhandelingen zonder ondertekening van dit amendement had het tribunal de grande instance een verzoek ingediend om sommige van zijn bepalingen, met name die met betrekking tot ...
