A crise sanitaria xogou un papel revelador ao acelerar os procesos de transformación da actividade e do aparello de produción que, para algúns, xa levaban moitos anos traballando. Os sectores de actividade que satisfagan as necesidades esenciais, que moitas veces non se poden recolocar, están destinados a evolucionar significativamente. Neste contexto, a cuestión da adaptación das habilidades gañou máis lugares na xerarquía das prioridades.
Algunhas actividades, en declive, ven diminuír significativamente as súas necesidades laborais, mentres que outras, en desenvolvemento ou aínda por estruturar, buscan cada vez máis persoal cualificado, polo tanto formado. Non obstante, a partir da medición realizada da escala do impacto da crise no tecido económico a curto e longo prazo, as autoridades públicas, as ramas profesionais e as empresas, observaron unha brecha nas ferramentas de formación dispoñibles para apoiar este movemento de fondo. Hai moitos sistemas existentes na actualidade, en particular os recentes como a reciclaxe ou a promoción a través de programas de estudo do traballo (Pro-A). Pero poucos son os que permiten a mobilidade profesional intersectorial.
