Соңы тек бастамасы: Тіпті Күн де бір күні өледі
Әлемге әйгілі жазушы Экхарт Толле бізге «Тіпті күн де бір күні сөнеді» атты әсерлі шығармасын ұсынады. Кітапта айтылған тақырыптар ауыр, бірақ маңызды, атап айтқанда, біздің өліміміз және ғаламдағы барлық нәрсенің ақырғылығы.
Толле мырза нағыз рухани ұстаз ретінде бізді өлімге деген қарым-қатынасымыз туралы ойлауға шақырады. Бұл тек қана болмай қоймайтын оқиға ғана емес, сонымен қатар өмірді жақсырақ түсінуге және қазіргі уақытта толық өмір сүруге көмектесетін шындық екенін еске салады. Күн, планетамызға өмір сыйлайтын алып отты шар, біз сияқты бір күні өледі. Бұл даусыз және әмбебап шындық.
Бірақ үмітсіздікті тудырудан алыс, бұл іске асыру, Толленің пікірінше, саналы және қарқынды өмір сүрудің күшті катализаторы болуы мүмкін. Ол біздің өміріміздегі терең мағынаны табу үшін біздің жердегі қорқыныштарымыз бен байланыстарымыздан асып кетудің тәсілі ретінде бұл соңғылықты қабылдауды дәлелдейді.
Кітап бойы Толле бізді осы қиын тақырыптар бойынша бағыттау үшін әсерлі және шабыттандыратын прозаны пайдаланады. Ол оқырмандарға осы ұғымдарды қабылдауға және оларды күнделікті өмірде қолдануға көмектесетін практикалық жаттығуларды ұсынады.
Өлімнен асып түсетін сананы таңдау
Экхарт Толле «Тіпті күн де бір күні өледі» кітабында бізге өлімді бақылаудың тағы бір бұрышын ұсынады: сана. Ол біздің өлімге деген көзқарасымызда сананың маңыздылығын талап етеді, өйткені дәл осы біздің өлімге тән физикалық формамыздан тыс шынайы болмысымызды жүзеге асыруға мүмкіндік береді.
Толленің пікірінше, біздің шектілігіміз туралы хабардар болу, алаңдаушылықтың көзі болмай, қатысу және зейін күйіне жету үшін күшті қозғалтқыш болуы мүмкін. Идея – өлім қорқынышының біздің өмір сүруімізге мәжбүрлеуіне жол бермеу, бірақ оны өмірдің әрбір сәтін бағалау үшін үнемі еске салу ретінде пайдалану.
Ол өлімді қайғылы және соңғы оқиға ретінде емес, қайта өзгерту процесі, өзгермейтін және мәңгілік өмірдің мәніне оралу ретінде көрсетеді. Демек, біз өмір бойы қалыптастырған тұлға шын мәнінде кім екенімізді білдірмейді. Біз одан да көппіз: біз осы болмысты және осы өмірді бақылайтын санамыз.
Осы тұрғыдан алғанда, Толле өлімді құшақтау оған әуестену емес, оны өмірдің бір бөлігі ретінде қабылдауды білдіреді. Өлімді мойындау арқылы ғана біз шынымен толық өмір сүре аламыз. Ол бізді тұрақтылық иллюзияларынан арылуға және өмірдің үздіксіз ағынын қабылдауға шақырады.
Өлімді даналыққа айналдыр
Толле «Тіпті күн де өледі» шығармасында екіұштылыққа орын қалдырмайды. Өмірдің бір талассыз ақиқаты – оның аяқталуы. Бұл шындық көңілсіз болып көрінуі мүмкін, бірақ Толле бізді басқа қырынан көруге шақырады. Ол өлімді айна ретінде пайдалануды ұсынады, әр сәттің құндылығы мен өтпелілігін көрсетеді.
Ол сана кеңістігі ұғымын енгізеді, бұл біздің ойларымыз бен эмоцияларымызды оларға байланбай бақылау мүмкіндігі. Дәл осы кеңістікті дамыта отырып, біз қорқыныш пен қарсылық құрсауынан құтылып, өмір мен өлімді терең қабылдаумен қабылдай аламыз.
Сонымен қатар, Толле бізді өлімнен қорқуымыздың негізі болып табылатын эгоның болуын тануға бағыттайды. Ол эго өлім қаупін сезінетінін түсіндіреді, өйткені ол біздің физикалық пішінімізбен және ойларымызбен сәйкестендіріледі. Осы эго туралы білу арқылы біз оны ерітіп, мәңгілік және өлмейтін шынайы болмысымызды аша аламыз.
Қорытындылай келе, Толле бізге өлімді тыйым салынған және қорқынышты тақырыптан даналық пен өзін-өзі тану көзіне айналдыру жолын ұсынады. Осылайша, өлім бізге әр сәттің қадірін үйретіп, шынайы болмысымызға жетелейтін үнсіз қожайынға айналады.
Толленің терең ілімдері туралы көбірек білгіңіз келе ме? «Тіпті күн бір күні сөнеді» фильмінің алғашқы тарауларын қамтитын бейнероликті міндетті түрде тыңдаңыз. Бұл Толленің өлім мен ояну туралы даналығына тамаша кіріспе.
