De gezondheidscrisis heeft een onthullende rol gespeeld door de transformatieprocessen van de activiteit en het productieapparaat te versnellen, die voor sommigen al vele jaren aan het werk waren. De activiteitensectoren die voorzien in essentiële behoeften, die vaak niet kunnen worden verplaatst, zullen aanzienlijk evolueren. In deze context heeft de kwestie van het aanpassen van vaardigheden meer plaatsen in de prioriteitenhiërarchie gekregen.
Bepaalde activiteiten, die afnemen, zien hun arbeidsbehoefte aanzienlijk afnemen, terwijl andere, in ontwikkeling of nog te structureren, meer en meer op zoek zijn naar gekwalificeerd personeel, dus opgeleid. Uit de meting van de omvang van de impact van de crisis op het economische weefsel op korte en lange termijn, constateerden overheidsinstanties, professionele takken en bedrijven echter een tekort aan de beschikbare opleidingsinstrumenten om deze achtergrondbeweging te ondersteunen. Er zijn veel systemen die vandaag de dag bestaan, met name recente, zoals omscholing of bevordering via duale opleidingen (Pro-A). Maar er zijn er maar weinig die professionele mobiliteit tussen sectoren mogelijk maken.
