داده ها توسط شرکت های فناوری چگونه جمع آوری می شوند؟
شرکت های بزرگ فناوری مانند گوگل، فیس بوک و آمازون داده های کاربران را به روش های مختلفی جمع آوری می کنند. این داده‌ها ممکن است از تعاملات کاربران با این شرکت‌ها، مانند جستجوهای انجام‌شده در Google، پست‌های فیس‌بوک یا خریدهای انجام‌شده در آمازون، جمع‌آوری شوند. همچنین ممکن است داده ها از منابع شخص ثالث مانند شرکت های بازاریابی، سازمان های دولتی و رسانه های اجتماعی جمع آوری شوند.
داده‌های جمع‌آوری‌شده ممکن است شامل اطلاعاتی مانند مکان کاربر، وب‌سایت‌های بازدید شده، عبارات جستجوی مورد استفاده، پست‌های رسانه‌های اجتماعی، خریدهای انجام‌شده و تعامل با سایر کاربران باشد. شرکت های فناوری از این داده ها برای ایجاد پروفایل های کاربری استفاده می کنند که می تواند برای هدف قرار دادن تبلیغات خاص برای هر کاربر استفاده شود.
با این حال، جمع آوری داده ها توسط شرکت های فناوری نگرانی هایی را در مورد حفظ حریم خصوصی کاربران ایجاد کرده است. کاربران ممکن است از میزان اطلاعات جمع آوری شده در مورد آنها یا نحوه استفاده از آن اطلاعات آگاه نباشند. علاوه بر این، داده ها می توانند برای اهداف مخرب مانند سرقت هویت یا جرایم سایبری استفاده شوند.
در قسمت بعدی مقاله، نحوه استفاده شرکت ها از این داده ها برای ایجاد تبلیغات هدفمند و ریسک های مرتبط با این عمل را بررسی خواهیم کرد.
شرکت های بزرگ فناوری چگونه داده های ما را جمع آوری می کنند؟
امروزه ما از فناوری های بیشتری برای کارهای روزمره خود استفاده می کنیم. گوشی های هوشمند، لپ تاپ ها و تبلت ها بخشی از زندگی روزمره ما هستند. با این حال، این فناوری ها همچنین داده هایی را در مورد رفتارها، ترجیحات و عادات ما جمع آوری می کنند. شرکت های بزرگ فناوری از این داده ها برای ایجاد تبلیغات هدفمند برای مصرف کنندگان استفاده می کنند.
شرکت‌های بزرگ فناوری این داده‌ها را از منابع مختلفی از جمله کوکی‌ها، اطلاعات حساب‌ها و آدرس‌های IP جمع‌آوری می‌کنند. کوکی ها فایل هایی هستند که در رایانه های ما ذخیره می شوند و حاوی اطلاعاتی درباره عادات مرور ما هستند. اطلاعات حساب شامل اطلاعاتی است که هنگام ایجاد حساب به وب سایت ها ارائه می کنیم، مانند نام، آدرس ایمیل و سن ما. آدرس های IP شماره های منحصر به فردی هستند که به هر دستگاه متصل به اینترنت اختصاص داده می شود.
سپس این شرکت ها از این داده ها برای ایجاد تبلیغات هدفمند برای مصرف کنندگان استفاده می کنند. آنها داده های جمع آوری شده را تجزیه و تحلیل می کنند تا ترجیحات مصرف کننده را تعیین کنند و بر اساس علایق آنها تبلیغات را برای آنها ارسال کنند. به عنوان مثال، اگر یک مصرف کننده کفش های ورزشی را در اینترنت جستجو کند، شرکت های بزرگ فناوری می توانند تبلیغات کفش های ورزشی را برای آن مصرف کننده ارسال کنند.
این تبلیغات هدفمند ممکن است برای مصرف کنندگان مفید به نظر برسند، اما نگرانی های مربوط به حریم خصوصی را نیز افزایش می دهند. مصرف کنندگان ممکن است از میزان داده های جمع آوری شده در مورد خود آگاه نباشند، یا ممکن است با استفاده از این داده ها برای ایجاد تبلیغات هدفمند راحت نباشند. به همین دلیل مهم است که بدانیم شرکت‌های بزرگ فناوری چگونه داده‌های ما را جمع‌آوری و استفاده می‌کنند، و همچنین قوانین و مقررات حاکم بر حریم خصوصی.
در قسمت بعدی به قوانین و مقررات حفظ حریم خصوصی در سراسر جهان خواهیم پرداخت و تفاوت های بین کشورها را با هم مقایسه خواهیم کرد.
کاربران چگونه می توانند از داده های شخصی خود محافظت کنند؟
اکنون که دیدیم شرکت‌های فناوری چگونه از داده‌های شخصی ما استفاده می‌کنند و چگونه دولت‌ها و قانون‌گذاران سعی می‌کنند از حریم خصوصی ما محافظت کنند، بیایید ببینیم که ما به‌عنوان کاربر برای محافظت از داده‌های شخصی‌مان چه کاری می‌توانیم انجام دهیم.
اول، مهم است که از آنچه به صورت آنلاین به اشتراک می گذاریم آگاه باشیم. شبکه‌های اجتماعی، برنامه‌ها و وب‌سایت‌ها ممکن است اطلاعاتی را درباره ما جمع‌آوری کنند، حتی اگر به صراحت به آنها اجازه این کار را ندهیم. بنابراین باید از اطلاعاتی که به صورت آنلاین به اشتراک می گذاریم و چگونه ممکن است استفاده شود، آگاه باشیم.
سپس می‌توانیم اقداماتی را برای محدود کردن مقدار اطلاعاتی که به اشتراک می‌گذاریم انجام دهیم. برای مثال، ممکن است مجوزهایی را که به برنامه‌ها می‌دهیم محدود کنیم، موقعیت مکانی خود را به اشتراک نگذاریم، از آدرس‌های ایمیل و نام صفحه به جای نام واقعی خود استفاده نکنیم، و اطلاعات حساسی مانند شماره امنیت اجتماعی یا اطلاعات بانکی آنلاین خود را ذخیره نکنیم.
همچنین مهم است که به طور منظم تنظیمات حریم خصوصی حساب های آنلاین خود را بررسی کنیم، اطلاعاتی را که به صورت عمومی به اشتراک می گذاریم محدود کنیم و با استفاده از رمزهای عبور قوی و فعال کردن مراحل تأیید دوطرفه، دسترسی به حساب ها و دستگاه های خود را محدود کنیم.
در نهایت، ممکن است از ابزارهایی مانند مسدودکننده‌های تبلیغات و افزونه‌های مرورگر برای محدود کردن ردیابی آنلاین و جمع‌آوری داده‌ها توسط تبلیغ‌کنندگان و شرکت‌های فناوری استفاده کنیم.
به طور خلاصه، محافظت از اطلاعات شخصی ما به صورت آنلاین یک کار روزانه است. با آگاهی از آنچه به اشتراک می گذاریم، محدود کردن مقدار اطلاعاتی که به اشتراک می گذاریم، و استفاده از ابزارهایی برای محدود کردن ردیابی آنلاین، می توانیم از حریم خصوصی خود به صورت آنلاین محافظت کنیم.
