وقتی نوبت به نوشتن می رسد ، مطمئناً شما یک اضطراب نسبتاً گسترده ای را تجربه می کنید. اما امروز شما نمی توانید کمک کنید اما ننویسید. در مقابل ، نوشتن واضح است. با این حال ، نوشتن دقیق آنچه می خواهید بیان کنید ، همیشه آسان نیست. بدون ابهام درک شده و انتخاب کلمات صحیح نیاز به تجربه دارد.
برخلاف صحبت کردن ، که به طور غریزی به طور روزمره به ما می آید ، نوشتن یک روند ذاتی نیست. نوشتن برای بسیاری از افراد هنوز دشوار است ، زیرا ما به طور کلی تنها با یک صفحه خالی تنها هستیم ، که تنها نتیجه مطلوب را می داند. نوشتن بنابراین ترسناک است. ترس به دلیل عدم مهارت نوشتن. با توجه به ردپایی که فرد هنگام نوشتن بر جای می گذارد ، از ترک سرنخ های منفی می ترسد ، که این می تواند خطری باشد.
نوشتن به معنای دراز کشیدن در مقابل چشمان دیگران است
با بیان خود از طریق نوشتن ، « ما خود را در معرض دید قرار می دهیم ، خطر این را داریم که به دیگری تصویر ناقصی از خود بدهیم […] '. س questionsالات زیادی بوجود می آیند که ما اغلب سعی می کنیم به آنها پاسخ دهیم: آیا من درست می نویسم؟ آیا واقعاً آنچه را که قصد بیان آن را دارم نوشتم؟ آیا خوانندگان من آنچه را که من نوشته ام درک می کنند؟
ترس فعلی و مداوم در مورد نحوه دریافت مخاطب از نوشتار ما. آیا او پیام ما را به وضوح دریافت خواهد کرد؟ چگونه او را مورد قضاوت قرار داده و توجه لازم را به او نشان خواهد داد؟
شیوه نوشتن شما یکی از راه های یادگیری کمی بیشتر در مورد خود باقی می ماند. و این چیزی است که اکثر کسانی که شروع به نوشتن می کنند از آن وحشت دارند. دیدگاه دیگران درباره تولید ما. در حقیقت ، این اولین چیزی است که ما را آزار می دهد ، با توجه به این نگرانی جهانی که توسط دیگران قضاوت می شود ، مورد تجزیه و تحلیل یا انتقاد قرار می گیرد. چه تعداد از ما برای نشان دادن موانعی که مانع از یافتن ایده یا الهام گرفتن از ما می شوند ، سندرم "صفحه خالی" را ذکر می کنند؟ در پایان ، این مانع عمدتا ناشی از ترس ، ترس از "بد نوشتن" است. ناگهان ، این ترس از نشان دادن ناخواسته نقص های ما به خوانندگان است.
بسیاری از آنها کسانی هستند که با شغل مدرسه خود مشخص شده اند. از دبستان تا دبیرستان ، همه ما در مقاله ها ، ترکیب ها ، پایان نامه ها ، مقاله ها ، توضیحات متن و غیره شرکت کردیم. نوشتن همیشه در قلب آموزش ما بوده است. نوشته های ما به طور کلی توسط معلمان خوانده می شود ، تصحیح می شود و گاهی اوقات می خندند.
گذشته را فراموش کنیم تا خوب بنویسیم
ما در بزرگسالی اغلب این ترس از خواندن را احساس می کنیم. اگرچه به طور بالقوه مهم است که ما را بخوانیم ، اما تصحیح ، اظهار نظر ، انتشار ، تمسخر برای ما دشوار است. وقتی من نوشته هایم را می خوانم مردم در مورد من چه خواهند گفت؟ چه تصویری در اختیار خوانندگان قرار می دهم؟ همچنین ، اگر خواننده رئیس من است ، همچنین بهتر است از افشای خودم اجتناب کنم و اجازه دهم که نشان دهد من کی هستم. این گونه است که نوشتن می تواند هنگام کار در یک شرکت ترسناک باشد.
با وجود این واقعیت که نوشتن در تجارت برای بسیاری از افراد ترسناک است ، راه حل هایی وجود دارد. ما باید "فقط" همانطور که در مدرسه آموزش داده می شود ، نوشتن را متوقف کنیم. بله ، این کاملا ضد شهود است ، اما درست است. نوشتن در تجارت هیچ ارتباطی با نویسندگی ادبی ندارد. لازم نیست با استعداد باشید. اول ، ویژگی ها و چالش های نوشتن حرفه ای ، روش ها و برخی مهارت ها ، به ویژه تمرین را کاملاً بشناسید. شما فقط باید این مراحل را طی کنید و نوشتن دیگر شما را نمی ترساند.
